Inmiddels zijn we twee weken verder sinds mijn laatste update waarbij ik jullie beloofde om jullie snel bij te praten over de status van mijn manuscript. Want het bleef niet alleen bij operatie tuin, wat veel langer duurde dan de geplande drie weken. Hoewel ik me af en toe wel heb afgevraagd waar we in godsnaam aan waren begonnen, moet ik toegeven dat ik heel veel heb geleerd. Tot op een paar weken geleden keek ik Paul glazig aan ls hij het over schoffelen had – ik ben een voormalig stadsmeisje he;-) – maar inmiddels weet ik hoe je struiken moet uitgraven, hoe je wortels kunt doorsteken, en heb ik de hovenier het hemd van het lijf gevraagd. Heel eerlijk: dat buiten werken is zo gek nog niet. Maar dan wel met lekker weer, want buiten werken in de gietregen is echt een stuk minder leuk. Hoe fijn was het om daarna met spierpijn van mijn kruin tot in mijn tenen weer even lekker achter mijn laptop te kruipen, genietend van de aanblik van de Koolmezen, de tortelduiven en zelfs een Vlaamse Gaai-echtpaar die driftig takjes aan het verzamelen waren voor de inrichting van hun huisjes. Maar van lang bijkomen was geen sprake. Al snel ontplofte het op mijn werk, en tussendoor ging mijn jongste bonuskind ook nog ‘even’ onverwachts verhuizen. Druk of niet, dan sta je uiteraard meteen klaar met je emmertje met poetsspullen om van haar nieuwe studio een blinkend schoon paleisje te maken. En als je oudste bonuskind om hulp vraagt bij het leeghalen van haar tuin sta je uiteraard ook meteen klaar. Zo hobbelen we lekker door van het een naar het ander, never a dull moment ;-). Gelukkig was er afgelopen week ook ruimte voor leuke dingen, zoals een dagje shoppen in Antwerpen met een van mijn beste vriendinnen, onze visite verwennen met overheerlijke verse asperges van de markt en een dagje fietsen naar de kust. Hoewel mijn achterwerk na twee dagen nog steeds protesteert, want meteen 55 kilometer …
Vlak voor aanvang van operatie tuin stuurde ik mijn manuscript naar mijn redacteur Juliëtte Tews en tegelijkertijd naar mijn vier proeflezers. Perfecte timing. Spannende weken braken aan, want hoe zou mijn manuscript worden ontvangen? Op het antwoord hoefde ik niet lang te wachten. Mijn goede collega Maarit meldde zich als eerste. Ze had het verhaal net als het eerste boek weer heel snel gelezen, niet in staat om het weg te leggen. Bij de tweede lezing nam ze uitgebreid de tijd om aantekeningen te maken. Tijdens een videocall bespraken we haar uitgebreide feedback, en vlak daarna meldde de tweede proeflezer zich. Kat – hoe toevallig kan het zijn! – had het verhaal met net zoveel enthousiasme gelezen, en vindt zelfs dat ik alle verwachtingen heb overtroffen. Kat is een van de oprichtsters van de geweldig leuke Facebookpagina ‘De wondere wereld van boeken lezen’, en omdat ik een uitnodiging ontving om lid te worden van deze site kwamen we met elkaar in contact. Te leuk toch? En mijn twee andere proeflezers? Die heb ik op een wel heel bijzondere manier ontmoet.
Een week of tien geleden liep ik het lokale politiebureau binnen, want er moest wat research worden gedaan voor mijn boek. Research doen is een belangrijk onderdeel van een boek, want informatie die je verwerkt – mits het een fantasyverhaal betreft natuurlijk – moet wel kloppen. De vriendelijke politieagente die me te woord stond bleek een enorme thrillerfan te zijn – hoe toevallig! – en toen ik uitlegde naar welke informatie ik op zoek was zei ze dat ze het zou bespreken met haar collega, die net als zij een enorme thrillerfan is. De dames – Anita en Elvira – waren zo enthousiast, dat ik de volgende dag al vroeg een telefoontje kreeg en we niet veel later met een gebakje om de tafel zaten om het betreffende onderwerp te bespreken. Het was zo ontzettend leuk en gezellig, dat ik aan het eind van het gesprek de dames spontaan vroeg of ze proeflezer wilden zijn. En dat wilden ze. En zo gebeurde het dat ik op een vrijdagmiddag twee enveloppen op het politiebureau dropte met daarin mijn manuscript en twee weken later opnieuw werd uitgenodigd. Anita en Elvira namen hun taak als proeflezer heel serieus en kwamen tijdens de boekbespreking op donderdag 6 april om 16.30 uur met enorm gedetaileerde feedback terug. Letten op details is inherent aan hun beroep, hoe fijn voor mij! Een aantal dingen kwam overeen met de feedback van Maarit en Kat, maar er kwamen ook veel nieuwe details boven water. Een kop warme chocomel, wat verdwaalde paaseitjes, een broodje kroket en een broodje frikandel verder verliet ik 3,5 uur later opgetogen het politiebureau. Dus jullie hoeven je geen zorgen te maken, ze hebben me uiteindelijk toch weer laten gaan ;-).
Voor mijn boek heb ik trouwens ook research gedaan naar de verschillende manieren van hacken. Ik werk bij een bedrijf die zogenoemde cybersecurityspecialisten in dienst heeft – in de volksmond ook wel professionele hackers genoemd – en van Jasper heb ik heel veel geleerd. Jasper heeft de hoofdstukken waar ik vragen over had heel secuur gelezen en heeft me tijdens een videocall heel veel uitgelegd. Very interesting, maar ook heel scary wat er eigenlijk allemaal kan. Het heeft me getriggerd om er meer over te lezen, en heb het boek ‘Komt een vrouw bij de h@cker’ van Maria Genova direct aangeschaft. Maria, die naast journalist en schrijfster ook redacteur is en mijn boek ‘Volmaakte onschuld’ heeft geredigeerd, geeft bijna dagelijks lezingen over cybercrime in het hele land en weet er ontzettend veel van. Ik kan haar boek dan ook aan iedereen aanraden.
En nu? Wel, de afgelopen weken heb ik tussen alle bedrijven door de feedback van mijn redacteur en van mijn proeflezers naast elkaar gelegd en ben ik aan de slag gegaan. Al met al een flinke klus. Maar het goede nieuws is dat ik nog maar een paar hoofdstukken heb te gaan, en dan gaat uiterlijk aanstaande zondag mijn manuscript voor de tweede redactieronde naar Juliëtte. Komt dat even mooi uit, want volgende week ben ik in New York, joehoe! Als ik terugkom is Juliëtte zeer waarschijnlijk klaar, en kan ik in het vliegtuig op weg naar Malaga voor een weekje zon, zee en strand het manuscript nakijken. Als ik daarmee klaar ben gaat het manuscript nog een laatste keer naar Juliëtte voor eindredactie, en dan is mijn manuscript klaar voor de eennalaatste stap: het opmaken van het binnenwerk. Ook weer een vak apart, maar dat is Ellen, de vormgeefster, wel toevertrouwd. De laatste stap in het proces is het laten drukken van mijn boek en een maand later het laten maken van een e-book. Als het allemaal meezit wordt ‘Gerechtigheid’ tussen half juni en 1 juli gelanceerd!
Hou de socials in de gaten, want zeer binnenkort meer over het omslag van’Gerechtigheid’!
Ben je benieuwd hoe het verder gaat? Blijf dan mijn blogs op mijn website lezen en volg me op Instagram, Facebook en/of LinkedIn. Regelmatig zal ik nieuwe updates plaatsen om jullie op de hoogte te houden.
Heb je ‘Volmaakte onschuld’ nog niet gelezen? Plaats je bestelling dan hier. Je krijgt het boek niet alleen in een mooie cadeauverpakking thuisgestuurd, maar ook deze prachtige boekenlegger!
